Varın öldüğümü siz yâre söyleyiverin
Gelmese bile bir gün olsun yasımı tutsun
Duymamış ise birkaç kere söyleyiverin
Gelsin de istiyorsa beni sonra unutsun

Eminim üzülecek zamansız gidişime
Bel ki de kızacaktır böyle terk edişime
Sözümde duramadım diye gönül eşime
Sitemler ede ede yüreğini avutsun

Kızıp gözün üstüne indirirken kaşını
Gediğine koymayı sever sözün taşını
Mutlak unutmamıştır kendi terk edişini
İster bağrına bassın ister elle bir tutsun

Hasreti sebep sayıp öyle koymuşlar tanı
Ölümün sessizliği kaplamış dört bir yanı
Affetsin sessiz sessiz musallada yatanı
Hakkını helal etsin kırgınlığını yutsun

Bülbül suskun kalmışsa gülünden sessizliği
Coşari’nin gördüğü zulümden sessizliği
Ayrılıktan değil de ölümden sessizliği
Bağrına taş bassın da acısını uyutsun.

12.08.2023/Samsun

İbrahim COŞAR