3
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
326
Okunma
Bu şiiri işyerimizde tanıştığım sonra şiir dostluğuyla devam eden günlerde, arkadaşım bir gün bana " Herkese bir şeyler yazıyorsun ama benim için bir şey yazmadın" diye serzenişte bulunmuştu. Halbuki onu gerçekten çok benimsemiştim dostluğu ne satırlara ne fiyatlandırmaya gerek bırakmayacak kadar muhteşemdi. Sonunda bu birkaç satırla sınırlandırmak zorunda kalmıştım. Umarım beğenirsiniz.
Şimdi biz seninle ikimiz
Cehennem pusularına inat
Cennet tuğlalarından iki kişiyiz.
Koşamayız aşk tarlalarında
Mecnunları kıskandırmaya,
Ölmesinler diye
Koparamayız kır çiçeklerini
Dünyalı sevdalara...
Gün ışıkları ödünç gelse de
Yaşanmayan gecelere
Göz uçlarıyla aydınlatırdık
Tehir ettiklerimizi o mekanlarda.
Mahkûmu olduk seve seve
Dizüstlerine ve o muhteşem sineye
Muhabbetler kucaklaştı
Hep bu misafirhanede
Odalar utandı kararmaya
Utandı gören kumrular
Dallarında sarılmaya
Anlattık onlara bu sevgiyi aheste aheste
Dostlar;
Bu şarkıda ne güfte var ne de beste
Biz aynı anadan doğmadık ama
Cehennemleri öksüz bırakan
İki kardeşiz biz işte...
5.0
100% (4)
Cevap Yaz