Sana adanmış benliğim,sense kıymet bilmeyensin.
Bahtım gibi şansım gibi,hiç yüzüme gülmeyensin.
Kahr-u perişan olmuşum,göz yaşımı silmeyensin.
Sana besledigim duygu, sui-zan bile kalmadı.

Neredeydi gönül tahtım,nazarında ki zahirde.
Ben vardım aşk bağlarında,sense bir garip şüphede.
Ne savaşlar kazanmıştım,hayat denilen cephede.
Sen yıktın yaktın mahvettin,şeref ile şan kalmadı.

Bizsizlige ettin yemin, ortaya koyuldu kozlar.
Üstümüzden silkeledik, aşktan kırıntıyla tozlar.
Söndü gökte yıldızlarla, su üstünde yakamozlar.
Doğmaz ömrümün güneşi, kızıllıkta tan kalmadı.

Kırdın dağıttın yok ettin, ne hak kaldı nede hatır.
Söylemeden tek kelime, yazamadan bir tek satır.
Yolun düşerde uğrarsan ,benden kalan garip yatır.
Yıkıldı gönül.sarayım, toğ ,otağlar, han kalmadı.

Aslında biz bizden kopup, bizdeki bizi terkettik.
Sevda romanımız derken, masalmış yeni farkettik.
Saman alevi söndüde, nakti biz erken tükettik.
Silindi dünde maziler,senden zerre an kalmadı.

Kırdın kolla kanadımı, yok bir dalım tutunacak
Her gün ağu zehir şerbet, yok helalden yutulacak.
Biçareyim ruh kafeste, ha çıktı aha çıkacak.
Sana kurbandı adaktı, çürüdü ten- can kalmadı.