Yaz ayında üşürmü insan.
Çok üşüyorum ben anam.
Buz bağlanmış yüreğimde.
Çözemiyorum ben anam.

Umutlarımı kaptırdım.
Hayallerimi çarptırdım.
Soğuklara döktürdüm.
Çok üşüyorum ben anam.

Uyusam üstümü örtenim olmaz.
Ayaz vurur gönlüme kimse dokunmaz.
Virane yüreğimde bilinmedik bir çıkmaz.
İşin içinden çıkamıyorum ben anam.

Ağlasam göz yaşımı silen yok.
Her gün sırtıma yük koyan çok.
Çok dertliyim ama duyan yok.
Issız bir limanda kaldım ben anam.

Geceleri gözüme uyku girmiyor.
Yaşadıklarım bir an aklımdan çıkmıyor.
Bir sevdiğim vardı oda yüzüme bakmıyor.
Susuz çöllerde kaldım ben anam.

Dört duvar arası buğulu gözler.
Bir bilsen bu yürek nasıl nasıl sızlar.
Ana yok baba yok kalmadı izler.
Her şeye hasret düştüm ben anam.

Sokaklar karanlık lambalar yanmaz.
Işıklar sönmüş aydınlık vurmaz.
Cebim’de dersen metelik olmaz.
İyiliğimin bedelini ağır ödedim ben anam.
Yazan/samsunlu garip yolcu🥀