Ateşten Kopan Bir kıvılcım
Kopuşun yüreğimin derinliklerinde
Hissedildiğini anlatamadım sana yar

Son Bahar yapraklar dökülsün
Senlik sana olan tüm duygular
Çözüldü bu gece Gönül düğümleri yar

Ardına bakmadan gittiğin yollar yas Tutar
Ayak izine biriken yağmur suları kuruldu
Duruldu senlik bitirdi tüm acılar dindirildi yar

Çekildi kafalar uyuşuk
Askıya alındı dert keder hüzünlen
Dinildi dinlensin uyuştu ansızın yaralar yar

Senlik bende olan herşeyi
Kattım kadehe son dem çektim
Kadehler çarpıldı şahlansın kadehler yar

Yolcu yollar yıkık karanlık Karanlığa
Karışık pusular kurulu kalbim avlandı sivri mızraklarla ah vah çekmeye vakit kalmadı yar

Nehirler büründü yağmur sularına
bulanık sürüklediği çamur toprakla
Renk değiştirdi ansızın topraktan sızmalarla yar


Yastığa değmeyen baş erdi muradına
Uykusuzluğa alışan iki göz yumulur
Hasretle uykuya kavuşur sensiz bu gecem yar

Sensizliğe demir attım bilmediğim
Limanlana içinde yabancı insanlarla
Gözlerim seni arasa bulsada umudum yok yar

Bazen yaralar bazen sarar
Bu dertler terkedilmiş bu semtin
Sokaklarına bırakılan değersiz eşyalar misali yar

Bu aralar iyi değilim kimse yokmu
Diye bagırasım haykırasım var kalabalığa
Kalabalık dediğime bakma içinde sen yoksun yar

Yokluğun beni yaralar çaresiz bırakır
Gidişine kızgınım seni kalbimden
Atmaya kıyamam yada cesaretim yar.

Yıldırım taş