Hatırladım
Ay dolun zamanlardı
bir hastanenin kendisiydiim
bır kaç çığlık arasında
ilk ağlayışları kahkahalara boğulurken
yeni savaşçıların
sesi içine hapsedilip öyle uğurlanıyordu
yorgun olanları

kesilmeyen ambulans sesleri arasında
çaresizliği gösteriyordu yaşam ünitem
bir aşağı bir yukarı telaş içindeyken duygularım
değişmeyen
bir sendin işte
değişmeyip hep önceliği olan

bedenimde yangından kurtarılacaklar arasında
tekrar tekrar ismin kazınıyordu her yere

hatırladım

yetişilmemiş otobüsler
kaçırılan uçaklar
geç kalınmış toplantılar gibi
hep acelesi vardı gözlerinin

belki de bu yüzden
müdahalesi hiç bitmiyordu kalbimin

hatırladım
hatırladım ve şimdi anladım
niye dışına atılıyor
hem şehrin olup hem olmayan abideleri
onca karmaşıklıklar
onca kalabalıklar
onca yaşam ve ölümün yer değiştirmesi

….
bir hastanenin kendisiyim
yine sadece Sen branşında hizmet veriyor kalbim
onca karmaşıklık
onca kalabalık
onca telaş arasında sesi kesik harflerimin

duyabilene aşk ola
görebilene aşk ola

bir şehir hastanesiyim
hem seninim
hem değilim
kaç kere kaç yere taşısan da


ben hep
yıkım kararı bekliyorum…




…
..
.





….