Albenisi çoktur bu yeryüzünün
Kanmayın abiler dünya aldatır!
Mutlak bir yokuşu vardır düzünün
Kanmayın abiler dünya aldatır!

Sırtını dünyaya yaslayan pişman
Mazluma büyüklük taslayan pişman
Gece gün nefsini besleyen pişman
Kanmayın abiler dünya aldatır!

Dememeli nasıl, neden ve niçin
Sabra sarılmalı kurtulmak için
Bundan ötesine yetmez ki gücün
Kanmayın abiler dünya aldatır!

Ötelerde yoktur hükmü paranın
Tedavisi tövbe kalpte yaranın
İzinden gitmeli hükm-i Kur’an’ın
Kanmayın abiler dünya aldatır!

İnsanlık beklersen insanca yaşa!
Şayet iman yoksa kalp döner taşa
Vakti gelir göçer ağa, bey, paşa...
Kanmayın abiler dünya aldatır!

Gönlündeki yükü atmayı dene!
İman lezzetini tatmayı dene!
Biraz da nefsine çatmayı dene!
Kanmayın abiler dünya aldatır!

Dünya yangın yeri, gülü kül eyler
Öğütür yılları, ömrü yel eyler
Veda vakti gelir, sana el eyler
Kanmayın abiler dünya aldatır!

Bu devran döndükçe kalmaz bir paye
Kulluktan ötesi, hepsi hikâye
İnsanca yaşamak nihai gaye
Kanmayın abiler dünya aldatır!

Bahar günlerinin hazandır sonu
Yüz yıl yaşasan da bir ândır sonu
Ucu kabre çıkar mizandır sonu
Kanmayın abiler dünya aldatır!

M. NİHAT MALKOÇ