Giden sevgiliye...

Yalvardım ardından,beni duymadın
Yüreğim acıyla,kavrulmadan gel...
Sen sevgiyi Hak’tan emir saymadın
Gönlümün külleri,savrulmadan gel...

Altına düşmeden,ince eleğin
Aşkın kapısına,çağrılmadan gel...
Bize keder veren,kahpe feleğin
Eğrilen o beli,doğrulmadan gel...

Yıkık gönül tahtı,senden eserim
Sabrımın taşları,yarılmadan gel...
Bu gidişle dostan,selam keserim
Yüreğim sevgiye,darılmadan gel...

Kör karanlıklarda,güneş bekledim
Çağlayan yüreğim,durulmadan gel...
Bin derdim var birde seni ekledim
Gönlüme kelepçe,vurulmadan gel...

Son umudum diye,sana sarıldım
Tutunduğum dallar,kırılmadan gel...
Kara kaderime,küstüm,darıldım
Kaçınılmaz sona,varılmadan gel...

Can bedende iken,yolunda gözüm
Gönüldeki tahttan,sürülmeden gel...
Can verirken olur,adın son sözüm
Defter-i Kebir’im dürülmeden gel...

İlaç derman olmaz,gönül yarama
Ecel’in hamuru,karılmadan gel...
Her kul gibi geçtim,ömür sırama
Bedenim kefene,sarılmadan gel...

Hala yol gözlerim,derde sarılıp
Ne olur dizlerim,yorulmadan gel...
Hakk vaki olupta,divan kurulup
Ahirette sual,sorulmadan gel...

A. Kadir YALDIZKAYA