karadut deyince ellerin aklına ne gelir bilmem
ama ben karadutun tadını merak bile etmem
sanki ağzıma alsam Ayşedudu’nun adı
dokunmaya kalksam “ağzının tadı”
kaçacakmış gibi ürperirim
aklımda hep Ayşedudu’nun iri gözleri
o iri gözlerinin ışıltısı..
hani karası kara, ama
asıl akı ak! apapbak
ısırsam sanki o büyü bozulacak
o cennet kokusu kaybolacak
Ayşedudu’nun canı acıyacak,
huzuru afiyeti kaçacak
huzursuzum, mutsuzum
Ayşedudum!
.
adını ansam
onlu düşler kursam
bir büyük günah işlemişim gibi belir bana..
dalından bir yaprak koparmışçasına
açmadan soldurmuşum bir tomurcuğu
bir çiçek örselemişim
bir muhtaca yardım etmemişim
anam susamış dağda,
içi yanmışta
gene de bozmamış orucunu
her şey bir yana
ömrünce bana dua
canım acır, kendimi suçlarım..
bir kuşa yem atmamışım
bir çiçeğe,
bir fidana!
bir susuza su vermemişim gibi
darılmasın-kırılmasın
incinmesin dilerim Ayşedudu..
Ayşedudum..
.