Kırk yıllık bir sabır taşıyla uyumuş
Çöllerin sürülmüş ekinlerine inat
Sorgucu duyan kulaklarla beraber
Kıt kanaat susarak küçülüyor sanki

Rüzgar saçılıyor her zerrede
Bilmeceler şehrine susuz giderek
Bir taştan daha güzeldir belki
Ölümün gölgesinde giden diğer bir taş

Azala azala yanan bir ateşin gölgesi
Korku yurt kurmuş olmasın yüreğine
İzleyenler oldukça silinmeye yüz tutmuş izleri
Sonbaharlardan ürkekçe uçurur eskimeyenleri

Çağlar öncesinden gelir azalmayan bir ses
Ebabil kuşlarının sessizliğine karşı durarak
Topraktan doğuvermiş gibi daha şimdi
Ağaçların gölgesine sığınıverir binbir umutla

Bir taş bağırır yılları göğsüne katıp
İç sesiyle hayale dalan kara gölgelere
Yeryüzü damıtılmadan sıra gelmez gökyüzüne
Bir taş uyanır yılların suskunluğuna şaşırarak

Toprağın kıyameti son bir fidana hasret
Daha yeni uyumuş gözlerle bakarken
Rüyalara henüz açılmış bir bahar gelince
Dağların yanı başında büyür sonu gelmez hatıralar.

17 Temmuz 2023