Ne varsın ne de yoksun hayatımda
İnce bir çizgi hayat önümde
Sarhoş misali sendeliyorum bulanık şuurumla gördüğüm hayatta
Ara sıra uğruyor yalnızlık
Çalıyor kapımı açmak istemiyorum..
Ama ne de olsa eski dostum..
Düşünüyorum da bazen ben kimim diye açıp bu şarkıyı dinliyorum
Güftesiyim sanki bu şarkının ya da geçmişin izleriyim
Ya da elimde tuttuğum anıların üstünü tozla kapatmış şu albüm
belki de yıllar önce bana verdiğin ilk çiçeğin kurumuş yapraklarıyım..
Evet kurumuş yaprakları…kurudu mu sence bu çiçek gibi aşkımız da..
Öyleyse neden yoksun yanımda?…bak yağmur yağıyor…dışarı çıkmak istiyorum
hadi tut ellerimden..aaa yine oyunbozanlık yapıyorsun…hiç değişmemişsin…
Ne o ağlıyor musun?…Ne kadar kısa değil mi hayat küsmek için kızmak için?…
Oysa bak ne güzel seninle böyle konuşmak,ne hoş saçlarının rüzgarıyla savrulmak…
Son kez öp beni İstanbul kokan dudaklarınla..…
Hiç öpmemiş ve hiç öpmeyecekmiş gibi….seni seviyorum…