Sadece acıktığın için yersin yalnızken
Hayatta kalmak için yaşarsın,bir ödev gibi...
Yalnız doyduğun sofralarda boş tabaklara bakar burkulursun
Hele ki
gurbet taşıyorsa bu yalnızlığı
Garibanlığını silemezsin gözlerinin
Herşeye sahip olduğun halde kendine yetemezsin
Ve hiçbir yün kazakla ısıtamazsın üşüyen
çocuk yüreğini...