Acı çekmeye alışır, gönül!
Fakat tükenir, her geçen gün,
çıkan engellerle ömür!
İnsan sevdiğini özlerken birden büyür.
Ama ömür, göz açıp kapayıncaya kadar...
Sona doğru yürür!
Sevmişsen, sevilmişsen eğer!
Sana sevdiğin ile bir ömür yeter!
Ama, bu ömür...
Bazen, sevdiğine yetmez.
Hele birde sevdan karşılıksızsa!
İşte, o zaman hayat sana bir yük olur!

Önüne koyulan bir aş!
Bir su!
İşte hayatın özeti kısaca bu!
Birde sana hayat tat vermiyor ise...
İşte, o zaman
Ölümü beklersin!
Belki ağlarken!
Belki uyurken!
Belki de sevdiğini düşünürken!
Seni bir gün yakalayacak Azrail!
Ölümün sessizliğine düşmüş
Kafesteki kuş gibi!
İste!
Günü geldiğin de, bir bakmışsın!
Azrail karşına dikilmiş!
Nefesin birer birer uçar!
Ömür son yaşa gelir!
Hiç ummadığın bir ân!
Ölüm bedeninden içeri girer!
Yaşam son bulur!
Sana biçilen ömür biter!
Bir ezân!
Arkasından bir selâ!
Senin için...
Hayata, yaşama elveda!
Dinçer Dayı