Ne hikmeti görür olduk, ne de ibreti,
Âlemin gam yükü olmuş ayrılık.
Gönlünde enkaz, hüznün şerbeti,
Âlemin gam yükü olmuş ayrılık.

Gözdür âlemi gezer, bir’inen olur,
Haklı her zaman üzülen olur,
Vefasızlığı alıp götüren olur,
Âlemin gam yükü olmuş ayrılık.

Gül yaprağını açar her yıl baharda,
Dikenler içinde goncası har’da,
Baykuşun mekânı yıkık viran’da,
Âlemin gam yükü olmuş ayrılık.

Ne idik, ne olduk, neden sorulur,
Ne olacağız derken insan yorulur,
Ararken iyiyi, iyilik kaybolur,
Âlemin gam yükü olmuş ayrılık.

Kapanmaz yaradır, iz bırakır hep,
Dil susar belki de, göz anlatır tek.
Bir ömür beklemek, gönüle gerek,
Âlemin gam yükü olmuş ayrılık.

Sessiz gecelerde düş olur adın,
Yürekte yankılanır her soluk, her anın.
Kırık bir aynada kalmış hayalin,
Âlemin gam yükü olmuş ayrılık.

Vakit geçer, sarar siyahı zaman,
Unutmak kolay mı, sevdayı yanan?
Her hatırada sen, her anda figan,
Âlemin gam yükü olmuş ayrılık.

Ay doğsa da kar etmez bu gecelere,
Hasret sinmiş artık bütün hecelere.
Bir resim düşer solgun çerçeveye,
Âlemin gam yükü olmuş ayrılık.

Bir selam beklerken geçti mevsimler,
Ne dost kaldı geride, ne de gönüller.
Kaldı mazide yorgun sevdalı yıllar,
Âlemin gam yükü olmuş ayrılık.


Yusuf şeker