Yaşarken öğrenir insan her şeyi,
Nerde durduğunun farkında mısın.
Bazen üzüntüyü bazen neşeyi,
Başa sardığının farkında mısın.

Kimi çeker hayat ceremesini,
Bilemedim ayak diremesini,
Pay etmeden ömür semeresini,
Nasıl gördüğünün farkında mısın.

Açık mı kapısı gönül köşkünün,
Düşer yolu belki bir kaç şaşkının,
Faydası yok artık biten aşkının,
Hayal kurduğunun farkında mısın.

Kavgalıyım hayat şartlarıyla ben,
Hep işi rast giden hiç gördün mü sen,
Yaşam kesitleri hep desen desen,
Sona vardığının farkında mısın.

Zembille inmedik hop diye birden,
Ruhunu arındır her türlü kirden,
Tekrar başla günün bittiği yerden,
Beni yorduğunun farkında mısın.

Sığınmadım gönül yorgunluğuna,
Kapıldım mavinin durgunluğuna,
Anlam veremezken dargınlığına,
Hatır sorduğunun farkında mısın.

Hep bir bahaneyle ertelediğin,
Bir iken bin olur ötelediğin,
Bugün değil yarın olsun dediğin,
Yıllar sürdüğünün farkında mısın.

Velhasıl takvimden eksilirken gün,
Çoktan yarın için hazırlanmış dün,
Reçete de yazan sevgi üç öğün,
Sona erdiğinin farkında mısın.
..Necdet Akcakaya/Ankara
08.07.2023