ben ki; uyanırına uyanmaz senli fallar dutardım
inekden-tavıkdan, geçi-goyundan, oğlak-guzudan
havadahı bulutdan, yerdeki daşdan
saksıdahı güllerin domurcuğundan
çiçeklendiğinde, çiçe(ği)nin irenginden
ıradıyonda çalan türkülerden, söyleyenden
dışarda ğonuşanın morelmeninden
sesi ğelenin erkek mi, garı mı olduğundan
sokakda ilk garşılaşdığımdan,
görüşdüğümden, görüşmediğimden,
gonuşduğumun ilk harfinden,
gonuşanın gonuşduğunun ilk harfinden
soyduğum almanın gapcığının benzediği harfden
i(n)sannarın se(v)mediklerimden, sevdiklerimden
bende her şey senli sevinşlere mahana olu(r)du
herşeyleri-herkesleri seninen çok sevdim ben
her dayim, her saniye ya huu!
uruhum sennen şennenirdi,
yüzüm sennen gülerdi
seninen herşey; her şey bek eyi, bek gözel-idi
sen de beni hep böyle severdin bildim Ismayıl
öyle gayıl oldum gadere..
senne ğonuşdum, seni dinnedim,
umudum bi ğün, bi yerde; bi kere
hep seni düşledim
seni diledim Ismayıl
.
o(ğ)lannarımın çırak durduğu gamyonnar
geldikleri-bindikleri-aldıkları-sürdükleri arabalar
sahapları, irenkleri, pilaka yazıları, numaraları,
gördüğüm arabaların annındakı, ardındakı yazıları
senin ilk harfın deği,
her(h)ankı bi tenesi
varısa yetiyodu bana
inanmassın, vallaha billaha
.
yılın ilk açan bobaççalarını goparmaya gıyamazdım
emme gene de içimden senni fallar dutardım
“seviyo” çıkarsa
dünnalar benim olurdu Ismayılım
emme “se(v)meyo” çıkarsa, birine taha
olmadı birine taha bakardım
o da olmadı mıydı
bi tene daha! sence neyye!
biyerden geliyosam eve
seğidelek geli(r)dim vallaha-billaha,
evde sen varsın deye
zabbahları hollukdahı yımırtaları tek tek sayardım
çi(f)t çıkarsa nassı mutlanırdım..
umutlanırdım..
.
Tefçi Hesneye dadandım hu aralar
“gayfa falına bakar”ımış zilli,
“get” dedim Hesne gayfayı nerde bulcak
da; falı neresinden uydurcak
bilmen vallaha nerden annar
sen fala-mala inanmazsındır okuduğun uçu
bana da sorsalar bende inanmazdım
emme yekdepden yüzüme barabar?..
“biri var, fira seni düşünüyoru”
“Allap da belanı ğaldırsın
gadi-uğrayasıca seni”
“belokuna mermesin imi?
inanılma mı gari”
“nası inanmayayın”
zilli! bi de demez mi “selem ediyoru,
göz açıp gapayana ğadar
bek yakında ğeleceğimiş” deyoru
töbe töbee, anam nassı biliyoru
neresinden uyduruyoru
zabaha çıkmadan geldiğini duydum işde
“her şeyi biliyoru” dedikleri gadak var
eveli patişahın biri demiş ya
“bana bi yalan söyle
inanırsam ne ala;
beş kese altın mükafat
inanmazsam kellen geder, ona ğöre
köse mi neyise işde
“patişam” deyoru,
“bana on kese altın borcun varıdı ödesene!”
patişah hemi borcunu ödeyoru
hemi de mükafatı veriyoru
hemi de gızını,
gızı da nası,
mefrat mı mefrat
ha nolcak bizi(m)ki ha bi mabbet
beni evde bek yalınız gomazlar
gudurasıca garılar
herifler gayfaya
benim heleşenkler de bana
senin annaca(ğı)n uruhum sennen şennenirdi,
yüzüm sennen gülerdi
gayfa fallarında mahana
“biri seni düşünüyoru” dedi ya Hesne
yetiyoru bana
seninen herşey.. her şey bek eyi, bek gözel-idi
seninen huzur bulu(r)dum
sen beni benden fazla severdin bilirdim Ismayıl
sen eyi, sen şen olasın deye herşeye gayıl oldum..
her dovamı sana etdim, sana!
her dile(ği)mi sana dutdum Ismayıl