de! şaşanladım! ben hinci netçen gari va!
çocuk avlıdan çıkasıya
goca gapıyı çekesiya
gapının şırkıldağı düşesiya bekledim
cümle ğapısının yağsız gullabının sesini duysam da
bi türlü Anşayı tığlamadan cayamadım
aklım bomboş ardından bakağaldım
neytçeğdim, neyttim
seme ğibiyin ay bizimgız,
ha deyincek gerisin ğeri dönemedim,
dönüp de bakamadım adamca(ğı)za..
adamca(ğı)z
taha hâlâ hanayda,
dineliyo ayakda
Anşağül ğerisin ğeri ğelivice(ğ)miş gibi
ardısıra bakağalmışıyın
ğeri ğeli(r)se garabüber decen gari
zuvudağalmışıyın,
donuzun donuz gafası her şeye ererdi hani
elim-aya(ğı)m çöt olmuş gibi
yerli gatli hötmetmeyo bana
aklım bi ğarış havada
.
ne bile(yi)n bacım
bu yaşa ğadak eve birini mi aldım
“içeri buyur Ismayıl aga” dedim..
töbossun “aga” demişiyin
“va?!”
o ne ğı!, aga mı olu(r) elin adamı
sanki “Gara Musduk” belledim
sanısın annacımda
Gara Musduk varımış gibi
“Musduk Aga” derimişiyin gibi
Ismayıl Aga
!
adam sapıttı,
ben de kendi kendime şaşdım
donuzun aklı “ne agası be!”
şaşırdım, şaşanladım eyicene
depemden aşşa yandım.. gavrıldım
eşşen eşşek gafası ?
“aynı ananın südü mü var gursağında”
aynı bobanın sülbünden mi endin geberesice
öğeymin,
emişikmin
yonusa evlerinde taygeldimiydin
adam höyle eğişdi emme;
hala ayağüsdü içerde
ben eftikledim galdım hanayda
netçemi bilemedim valla
.
biri tığlayodur deye mi geldi aklıma ne
gene de sağa sola bakındım
ün-ses.. kimsecikler yok etiraflarda
sanki kim kimin umurunda
“neytceğse etsin civanım”
“isdeyen isdenmez” deye ğeliyo aklıma
neytceğse etsin bana ne
“hu” deyemeycen valla
“-ı ıhh” esla
bunca sene de(ğil)
bi ömür sonura
…
onunan aynı evde olmak
hemi de bi başımıza
hu Alla(hı)n işine bak..
bu nassı iş gı, şaş valla
bi gören o(l)ssa
el ne demez tefe ğorlar adamı
bi ömür ha!
anasının şamı
.
netçemi bilemedim..
elim aya(ğı)m dolaşdı efdikledim
“ben hala ürüyadayın
varsın bobayeğit olmasın
varsın köyümüzden biri
hayalımdağı ğibi
olmazsa olmasın
olmasın emme
neyye
neyye bakmaz
elimi dutmaz
gucaklamaz,
sarılmaz
şe(hi)rli ğibi duda(ğı)ma yapışmaz
sağ elini sol biciğime atmaz
ovşamaz, avkalamaz
yatırmaz
!
ben mi şeyetçen seni
donum yoğ içimde hadi mi deyen
ne deycen hinci
o da bişiy demeyo ay bacım
elimden ne ğeli(r) taha ne yapayın
ben samıt..
o gamıt..
hadi len!
hadi sarıl bana
nerelerdeydin o cöher varıkana”
?
bana bi cesaret ğeldi
aşdım ağzımı, yumdum ğözümü
“-nerdesin sen bunca fakıt
ay yerler yeyesice
sağ mışın öldün mü
etdiğim onca ağıt
hiş gula(ğı)na gelmedi mi
eşitmedin mi
başıma ğelenneri
len heş aklına gelmedim mi..
senin derdin ne
çalımın kime
ülen Ismayıııll!; hadi beni geç dee
anayın ğözleri açık getti!
anan “Ismayıl” deye deye
uruhunu teslim etdi
.
kaşlar tefa gördükçene sarıldı bana
sarıldı sarıldı ağıt etdi ğarı
halıcı ğızlar Ismayıl Ağıdı
ben “Gayıp Türküsü” dedim
anayın ağıtları herkeşleri a(ğ)ladırdı
a(ğ)lattın cümle alemi
herkes aklı erdiği gibi belledi
ben türkünü hemen belledim
.
“gar eridi su yürüdü dallara
çiğdem çiçek dal bezendi yaprağa
cemre düştü, hava suya toprağa
gel de baharım gelsin
gel de güleyin
Ismayıll”
…
“yıllar sonra bir gadın ana oldu
sevdalılar nişanlılar gavuştu
hasret bitti ellere düğün oldu
gel de bayramım olsun
gel de öleyin
Ismayıl”
!
deye deye?
sen böyle hasiret duydun mu hiş len
hiş bu hasireti hak etdin mi senn
Alla(h)p da belanı versin
gel de baharım olsun
gel de bayramım olsun
gel de öleyin
..
gelmeden gedesice
gelmeye gomaya yermeyesice
….
..
.
..
.