Kim ne derse desin doğrular açık
Gerçekleri sorduğuma pişmanım
Kovuyorum gitmiyor, gönlümden çık
Rüyalarda bulduğuma pişmanım

Tek kızım var mezarıma o bakar
Tırnaklarıyla toprağımı kazar
Ömür ne ki bitiyor azar azar
Bugün bile doğduğuma pişmanım

Yürüyorum yağmur var yavaş yavaş
Soğumuyor içimde kızgın bir taş
Ne yar bıraktım ne de bir arkadaş
Yıllarımı yorduğuma pişmanım

Yorgun argın düşleri ayıkladım
Seni sordum belki de sayıkladım
Allah’ın bildiğini açıkladım
İnanmadım duyduğuma pişmanım

Zaman öyle dalgın huysuzdur adım
Yalnızım kırıldı kolum kanadım
Düşündüm ömrü nerede harcadım
Boş hayaller kurduğuma pişmanım

Bilmem döküldü mü tel tel saçların
Hiç çöktü mü sarayların taçların
Her kapısı kapanır muhtaçların
Tövbemi de bozduğuma pişmanım

Hayatta neler gelmedi başıma
Alıştım boş bahaneler taşıma
Kimse hayran değil kara kaşıma
Yollarında durduğuma pişmanım

“Geliyorum” dedin geldim oyuna
İki gün bekledim baktım yoluna
Sanki yapışacak mıydım koluna
“Neredeydin?” sorduğuma pişmanım

Altı yıl oluyor ok yaydan çıktı
Sarhoşluğum her hayalimi yıktı
Arsız gönül bile kendinden bıktı
Orda seni bulduğuma pişmanım