Hatıraların hüznüydü gözlerimde
Beni simsiyah bir geceye sürükleyen
Ben maziye dönmek isterken
Sonbahar gibi mevsimlerimi
Karşıma çıkaran yine sendin, yine sen

Yağmurlar ülkesinde, rüzgarın uğultusunda
Senin gözlerini seyrederken, çileler içinde bekleyen
Beni her defasında hüzünler diyarında
Bırakıp giden yine sendin !
Hep sendin ; yaşamda, şiirlerimde, yazgımda
Şimdi yoksun artık
O çam ağaçlarının gölgesinde
Güller diktiğim o bahçede bekleyen
Yoksun artık bulutların koyu mor bakışlarında
Ve beni her defasında hatıralara sürükleyen
Haykırışlarımda
Yoksun !

Tüm bunlara rağmen yinede üzülme
O uzak kentlerde kimse kıramaz seni
Benim kadar ateşlere yakamaz kimse
Dağlamazlar umutlarını insafsız eller !
Sen benim kadar bilemezsin yalnızlığı
Gözlerimdeki tuz gölü misali yağmurları
Siyahlara sararlar pembe düşlerini
Akşamın getirdiği yalnızlığı bilemezsin
Bilemezsin acılı sabahlara GÜNAYDIN demeyi !

Şimdi yoksun o uzak yalnızlığında sın
Seninle benim çarmıha gerildi umutlarımız
Her hüzün bana kaldı
Yaşıyorum sanıyorlar
Oysa ki;
Bütün sokaklarımda acı
Her zerremde çaresizliğin ızdırabı
Ne vardı oysa, çekip gidecek uzaklara
Yaşantıma tuz- biber ekip
Akşamın en acı saatlerinde bekletecek ne vardı

Tüm bunlara rağmen üzülme
Bil ki
Benimle, bende ve her zaman
Gözlerimde seni her andıkça ki
Hiç unutulmayan yadımdasın
Her damla akan gözyaşlarımdasın !!!


Günay Koçak

6 . 7 . 2023