2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
991
Okunma
beyaz bir gölgeydi karanlığım
küssem izimden biterdi
gecelerin yalnızlığıydı aşk
ve biçareydik özünde z a m a n a...
koyu bir kederdeyken rengi düş’ün
kim bilebilirdi ki iç’ini dilin
paslı parmaklıklarla gelen ömür
geldi geçiyor, kaç bahçede saklı a ş k...
ki durduramadıysak vakti zamanı
ve yaşatamadıysak ânları
ve kabullenemediysek yokluğu
sevdanın özünde hapis k a l a r a k...
oysa kahramanıydı aşk, birçok rengin
ve çalınmasaydı hayâller defalarca
ve tutuşmasaydı düş, bir kibrit alevinde
ve yaşanmasaydı bilinen son g e r ç e k...
onlar ki, aşkı bir kahraman gibi yaşadılar
ve onlar ki, kahramanca öldüler tek tek
sonunu b i l e r e k
t a r i h e d ü ş e n h ü z n ü y l e a ş k ı...
Copyright © by ahd
www.alihakanduz.com
Şiirin sahibi
Cevap Yaz