Derdi Ummanlara döktüm

Bekledim yıllardır ömrü demledim

Kimseye söz etmedim, suskunluğa ram ettim

Biliyordum ki nasip içinde anlamlaşan bir nefestim



Hisleri kime amade eğleyim

İnsan kimliğinde iradeyi öncelerim

Aşk için çilenin harmanını işaret ederim

Sevda ikliminde hasredilmeyi şevk içinde beklerim



Hasret ne kadar özlemdir

Şefkati esirgeyen sevgiye haiz midir

Masrafsız tebessüm ne içindir, kalp bilir

Samimiyette insan kimliği niteliktir, hissedilmelidir



Kelam hal için zarurettir

Düşünmek insani olan haslettir

İdrak ihsan içindir, kemaliyet sarihtir

Muvazene ne için öncelenir akıl bahşedildiğini bilir



Kokma bazen yalnızlıktan

Adamlığı solumak için kul olmaktan

Aşkı koklamak için feda olmak hazzından

Azimeti kuşanmaktan, hilmi sabırla yutkunmaktan



Lekeler insanlar için ardır

Hayâ olmazsa neyin hükmü kalacaktır

Ahlaklı insan anlamlıdır yoksa ne önemi vardır

Kul olmak vuslatın sancısıdır ihlâsta çok önem vardır



Kitabı celil anlaşılmazsa

Ameller cennet için tasarlanınca

Kişisel hesabın muvazeneden yoksunsa

Ne yaptığının farkında olsana, vaktin önemi anlaşılsa



Her şeyin kıvamı asliyettir

Ahenk insan kimliğinde zarurettir

Arzı cihan zaten hilkatinde muazzamdır

Ruh her ikisi için anlamlıdır kalbin hicranı korkulandır



Kabir müstesna mekândır

Dünyanın aynasıdır, Hakkı iyi bilir

Sahibi için beklemektedir, mizan hakikattir

Akıl mükellefiyet için gerekçedir, bir keyfiyet değildir



Hakkın rızası ihsana amadedir

Niyet sadakatin içinde bir mihenktir

Kul olmak nasip işidir, gayret için sebeptir

Yoksa insan kimliği, badire için haşyeti nefeslenmektir







Mustafa CİLASUN