Ses etmeyin ne olur
Heyecanım bitap,
Yürekten solgunum!
Ses etmem, söz etmem,
Gölge dahi etmem!

Kimseye,
Hiçbir şeye,
Dahi gölgeye!
Bilinmeyenleri
Güfteleyen hazin geceye!

Sessizliğimde
Anlam bulan, heceye!
Siz aldırmayınız,
Hiçliğimdeki şu mezeye!

Mekân aramam,
Sinende ki aşkı,
Kimseye soramam!
Aşk mı, sevdamı,
İstesem meczuplaşamam!

Kalbim mi?
Beni sürükleyen anlamam
Divana durdum,
Densizliğimi görüp kahroldum!

Bildiğim,
Enaniyetimle kavruldum!
Haşyet bile kesmedi,
Müşkülümle mahvoldum!

Yürek kimde yok,
Kalp öylemi!
Sadece ve hasretle
Yaratanı arar!

Kâinatın sahibi
Ancak orada yerini alır!
Vakıf olmayan,
Hazzı, aşkı
Nedense hep karıştırır!

Ne olur seslenmeyin,
Yalnızca
Bir ahenk arıyorum!
Arzı mekânda bulunca,
Ben halimde kayboluyorum!

Bedenim manasız,
Ahvalim
Biliyorum ki hesapsız!
Bu hayata,
Manasız bakmak bile,
Ne kadar anlamsız!

Anlamadan,
Bir hayatı solgun yaşadım!
Oysaki zevk aldım,
Anladığımı sandım çok aldandım!

Meşkten habersiz,
Yaşanan bir zevkle salındım!
Betbah ve bühtanlığı
Yaşamaktı
Ama şimdi hayıflandım!

Olacak ve olmuşlarda,
Mana bulmayanlar nazarlar!
Kuvvetin, gerçek sahibini
Bilmeyen canlar neyi umarlar!

Rahmetin,
Membaını kestiremeyenler!
Mey içse de âşık olsa da
Kendini avutsa da lakin ne yazar!

Mustafa Cilasun