Hiç mi acımadı canın
Ben gibi değil misin söylesene
Az önce yine kocaman bir hançer yerleşti yüreğime
Uğraşmıyorum artık çıkarmak için
Ki hangisini çıkarabildim ki sana dair
Zor zahmet söktükleriminde arkası oluk oluk kan
Boğuluyorum anlıyor musun
Kanımda dolaşırkenmiş nefes alışlarım
Şimdi kendi kanımda boğuluyorum
Halbuki olduğun zamanlar
Nasıl da çıldırırdı masallar
Biz kadar mutlu değildi sonları

Yüzümde kıskançlıklara yol açacak tebessümlerle dolanırdım
Şimdi yazılanları anları zamanları
Kurulan hayallerin sonunu
Silme yetisi kuvvetli bir silgi silmiş gibi
İzleri var ama
Gerçekte beklenenler bomboş sayfalar dolusu
Düşüyorum boşlukların göbeğine
Ellerim dizlerim gözlerim kanıyor
Canım acıyor
Bir sen bu halime bakıp da bana acımıyorsun
Unuttun beni aşk yuvası
Hem de hatırlamamasına unuttun

Az önce nasıl da yandı canım
Öyle bir acı ki
Keskin uzun ince bir hançer
Hani her köşesi sana tahsis ıslık çala çala dolaştığın
Solumdaki her biri sen olan
Milyon nüfuslu dünyama giriverdi
Kanırta kanırta buldu yolunu
Yıktı tüm haneleri çevirdi viraneye
Özlemin bana verdiği rolle
Döndüm inan iflah olmaz bir divaneye...
Sanırım sen mutlusun
Mutsuzluğum kadar mutlu....

ASLI DEMİREL...