Yaşamdan
Geriye kalan
Emek verdiğin kadardır
Sevgi
Su verdiğin kadar büyür
Su verdiğin kadar
Sağlamdır çelik
Su verdiğin kadar
Keskindir kılıç
İki yüzü’de
Kesiyordu

Kimi zaman
Ne günler yaşadın
Ne günler gördün
Pusular kuruldu
Yollarına
Tetikler düşürdüler üstüne
Bıkmadın kavgadan
Yılmadın yorulmadın

Bir umuda
Bin nefes feda ettin
Bir gülüşe
Bir güzel güne
Bin ömür tükettin

Demir parmaklığa
Umudu işledin
İlmek ilmek
Ser’de vermedin
Sır’da vermedin
Yine’de
Bilinmedi
Kadrin kıymetin

Sağlam görünür
Lâkin
Tekliyor kalbi
Ciğerleri delik deşik
Sevdayla dikip
Özenle büyüttüğü fidanları
Sam yeli
Vurmuş

Mazisi harabe
Ziyân olmuş
Egilmemiş
Lâkin
Kırılmak ne kelime
Geriye
Paramparça
Bir yürek kalmış

Yapıp ettikleri
Söyledikleri
Sözde
Kabul görüp
Özde vefa görmemiş
Yaptıgı iyilikler
Unutmuşlar
Amma
Daha evvel unutulmuş.