Aşk…
Bir büyük varoluştur
Onu tadanların yüreğinde
İnsanın kendi bedeninde ve ruhunda
Kırarak kabuğunu
Yeniden doğmak gibidir
Doyumsuz anlar yaşarken
Cennetten köşeye dönen ilinde
Yediveren güllerin arasında
Bülbül beslemektir dilinde

Özlem...
Uzak, yakın her nerede olsa da
Sevileni yüreğinde aramaktır
Yokluğunda…
Yüreğine vurulan prangalarda
Yoksun ve yoksul hissetmektir kendini
O’nsuz…
Emsalsiz zulümlere uğramaktır
Yıkıp geçemezken bendini

Ayrılık…
Yok olup gitmektir
Kendi içindeki kapkara dehlizlerde
Arşa çıkan alevlerde yanarken
Ve boğulurken gözyaşına
Bir damla sudan mahrum kalmaktır
Hüzün deryasında ağlarken bir başına

Hasret…
Gözlerde yaş,
Dilde ah-ü zardır
Yüreklerde sancı
Bu hal böyle geldi
Böyle de sürüp gidecek ebedi
Çünkü…
Ne yolcu vazgeçecek seferinden
Ne de onu ağırlamaktan, hancı

Ölüm…
Kapanmayan yaralar varken sinede
Kurtuluştur dertlerinden çoğu zaman
Ne sevgiliden fayda
Ne tabipten çare ummadan
Ve el açıp yakararak YARATAN’ a
“El–Aman”…



19.06.2023