Daha yeni başlıyor ayrılıkla savaşım,
Hücum meşalesini yakmadan gidiyorsun.
Duyguların hükmü yok boşa dökülen yaşım,
Sol yanıma nişanı takmadan gidiyorsun.

Yüreğimin savaşı kederle gama karşı,
Yelkenden kanat yaptım kucaklıyorum arşı,
Her hücrem dillenerek çalar hoşçakal marşı,
Bir kez olsun dönüpte bakmadan gidiyorsun.

Dudağının izi var boş duran kadehimde,
Hayalin şekillenir duvardaki resimde,
Hâla kokun duruyor yattığın nevresimde,
Pire için yorganı yakmadan gidiyorsun.

Gözlerinin haresi körüklerken alevi,
Bense sahra çölünde bahtsız olan bedevi,
Ne ettim uyandırdım hasrete sebep devi,
Hatır gönül evini yıkmadam gidiyorsun.

Aya yıldıza değil güneşe dönük yüzüm,
Derin uykudaymışım yeni açıldı gözüm,
Öylece gidişine olacak bir çift sözüm;
Daha fazla canımı, sıkmadan gidiyorsun.

İçimde ısınmayan bir Ankara ayazı,
Bir köşede seyre dal bıraktığın enkazı,
Şu üç günlük dünyanın fazlası var yok azı,
Vuslatta nirvanaya çıkmadan gidiyorsun.

Velhasılı hiç sevmem sebepsiz elvedayı,
Huzursuz her çatık kaş; ayrılığın adayı,
Çok geç olmadan henüz, daha demeden vayı!
O kan kırmızı şafak, sökmeden gidiyorsun.
12.06.2023
Necdet Akcakaya