içimin yangınına deryalar kafi gelmez
hiç sıkılmanda yok gönlün sevmekten çok ırak
özüme dökülen öz özden değil közden bir topaç
nankörlüğe kurban giden yüreğime şahsın olamadı bir murat
içim dışına dolandı dolanalı
ne aşk gördü ne halis bir sevgi gönlüm senli olalı

gamzesine meftun bir gülüşe ne denir ki
esiriydim desem çatık bir çift kaşa takılır
mecnun gibi çöllerde kalan nasibim
kavurur içimden isyana bulanmış ruhumu
şimdi desem ki
bir selamına kurban gittim
aldanış bu denli görkemlimi olur
hangi hali halimize yakıştırdık ki yakınlığa dem kurduk diyelim

boş boşuna geçti zaman düşüncesiz bir civelek gibiydik
vakte galebe çalamadık ki geç kalmayalım aşka
ki biz duyguları fırtınaya kaptırıp boşa kürek çektik zamanla
gönülde yanması gereken aşkı dillerde dolaştırdık
dalga geçip te durduk anlarla
hem kalp atışı da duymadık senin tarafta
ki ıraktık tüm yollara nasıl erişelim ki murada

fıtratın hep bozuktu o art niyetli halinin
kalbinde çok ırakta kaldı aşka adanmaktan
ve hiç anlamadın erdeme dayalı bu vefalı yüreği
kır bahçesine koskocaman bir beton blok diktin
ki iflah olmadın
olamazdın da günahkar bir keçi gibiydin

yürümez diyorum yürümez bu kör topal halinle
onca yıl bir dibi delik bir çuvala yığıldı
gönlüm yıprandıkça ruhumu kara basanlar bastı
ve sen iyi misin kötü müsün hiç bilemezken
anlayamadım bir gün yalnız kalacağımı
demek ki gelen gider ve gidende hiç geri dönmezmiş
nereden bilirdim ki
onca emek ve sevgiden sonra cıs çıplak ortada kalacağımı

deme ki böyleymiş bu dünyada yaşanan cehennem
dilinde bal tadımlık zehir olan
tek bir kadın gördüm bağrına basan oda annem
demek ki bu hayatın tekmesi çok yaman oluyormuş
sevgiyi de durmadan tekrarlasam da
ne yazık ki firaktan öteye vuslatta geçilemezmiş

gayri beni bana bırak sen nankör sevgilim
beni bana bırak ki
hiç değilse ocağıma diktiğin
o kara inciri
damımı da çökertmeden kesivereyim…



AZAP...(Kadri Atmaca) 11.06.2023