Yoruldum, pişman oldum bu yaşanan hayattan,
Her zaman sıkılırım hasretini çekmekten.
Enginlerden bir rüzgâr eserken sol taraftan,
Feryad ediyor ruhum, her gece inlemekten.

Bir gün çıkalım beraber, en yüksek yerlere,
İzlesem yemyeşil kainatı tepelerden.
Atsam kendimi, o yerdeki güzelliklere,
Bıraksam kendimi, rüzgârlara yükseklerden.

Yanı başında durup, böyle özleyeceğim,
Hasretini çektiğim, yüzlere hasret gitmek!
Böyle yaşamak, çekilmez hayat! diyeceğim,
Ne güzeldi seninle akan suyu seyretmek!

Biraz bakacak olsam, gözlerine derinden,
Hüzünle buğu buğu oluyordu gözlerin.
Esiyorken burcu burcu rüzgarlar serinden,
Arkandan bir tesir bırakıyordu sözlerin.

Ayak sesleri duyulur, gece yarısında,
Bakarım, yıldızlı semaya belki bir umut.
Güneş başımızı okşar, günün ortasında,
Üzerimizde hüzün hüzün dolan bir bulut.

Sanki ruhumu dövdü, azgın vuran dalgalar,
Ruhum dövülecek ise, Sen döv istiyorum.
Al beni fırtına, vur bana! hırçın dalgalar!
Bırak beni sevda, bırak! gitmek istiyorum.
Bu hayattan, Yaratıcıya sığınıyorum!

...andelip...