Sevdalar üzgündür, taş gibi soğuk,
Aşıklar, maşuka küsmüş neyleyim.
Bahçede yükselen, kuş sesi boğuk
Bülbüller güllere küsmüş neyleyim.

Manevi yol sarptır, sonu bilinmez,
Meleklerle ruhlar, gözle görülmez
Cennete, günahlar, ile girilmez
Ruhlar cesetlere küsmüş, neyleyim.

Aşk, öyle kordur ki, yakıyor ruhu
Geceyi korkutan, sesiyle puhu
Hakk’a kul olmayan, nadan güruhu
Nefisler kalplere, küsmüş neyleyim.

Yürekten seversin, aşkına derman
Kalbindeki nurla, cennete ferman,
Kadere teslimdir, imanla durman,
Maddeler manaya küsmüş, neyleyim.

Ne gönülde ne de, vicdanda kalan
Aşk ve sevdan için zindanda yatan
Hak için okunan Kur’an dır sadan,
Şeytan meleklere küsmüş neyleyim..

Açılan deryada son bir nefesle
Aşarken dağları, halsiz dizlerle
Bakarken dünyaya, fersiz gözlerle
Gönüller, sevdaya küsmüş neyleyim...

Ne rükudayım ne de secdedeyim
Ne gündüzde, ne zalim gecedeyim
Kelimeler naçar, bir hecedeyim
Kalemler yazıya küsmüş neyleyim...

Gerçeklerden uzak, bakan gözlerin
Besmelesiz bir hal, kemdir sözlerin,
Bahçede solarken, gonca güllerin,
Güller Bülbüllere küsmüş, neyleyim.

...andelip...