Bir çocuk düşündüm, henüz ilkokullu yıllarında
Kocaman da bir tebessüm vardı, minicik yüzde
Elleri ne de tombik ve tertemiz, kirlenmemiş
Yüreği de var sevgiyle çarpan, oyuna hazır belli
İştahla yediği çikolataların paylaşılması kardeşçe
Bırakın uyanmasın sakın, bozulur sihri o zaman
Umrumda değil ki onun, kopan toz, duman.

Adının bir önemi yok, sadece bir çocuk işte
Hayatı en hazlı yaşamaların içinde, her günde,saatte
Ve yoruluncaya değin sürer kavgası, durmak yok
Masalımsı bir düzlemin öznesi, baş kahramanı
Kandırmaca sözler e de gelemez, inanın karnı tok.

Anlamını bulsun diye değil miydi mutluluk oyunu
Hayata ne de renkler katardı kim bilir o duruş, çocuksu
Bir çocuk ve elinde balonlarıyla koşar özgürce
Tahterevallilerin inerken ve çıkarken verdiği coşku
Atlı karıncanın cazibesi de değer ana, her yükselişte…

Almayın topunu elinden bırakın oynasın, kansın
Bilyeleri de vardır büyüleyici ve capcanlı renkleriyle
Çıkarmayın cebinden onları da, delinirse delinsin
Çemberi paslıymış, telden arabaları da eski öyle mi
Satın alabilir misiniz şu mutluluk hissini?
Verebilir misiniz o çember döndükçe içe sığmayan
Bir koşuşturma ki bu sormayın, topun peşinden
Halkalı şekerin, keten helvanın, külah dolusu dondurmanın
Masal kahramanı gibi olmanın heyecanını, yılların ardından…

Oğuzhan KÜLTE