Nice düşünür dururum geçmişi,
Sürü sürü koyun gütmüş, mal etmiş,
Sabah akşam dağ dağ aşmakmış işi
Tek başına köy muhtarına yetmiş.

Askere gidip gelmiş yine durgun,
Köy muhtarı Musa Emmi söylenir,
-‘Gördünüz mü Yusuf bizden de olgun…’
Bilmezler ki Yusuf hasta, gizlenir.

Uzun zaman olur Yusuf hep evde,
Musa Emmi bir gün varır yanına,
Eşi Hacca gelin düşmüş bir derde,
Oturur çok zaman yanı başına.

Vakit akşam olur Yusuf uyanır,
Karşısında görür Musa Emmiyi,
İnmek için duvarlara dayanır,
Hacca Gelin olmuş ona değneği.

Musa Emmi anlar bunda bir iş var,
Hemen şehre gitmeye verir karar,
Sarılır Yusuf’a der:-‘Geçer bunlar’,
Yusuf sessizce.-‘Emmi dünyam dar!..’

Anlattı Hasan Emmi bunları EŞREFÎ’ye,
Adı, Yusuf Çavuş dedesinden hatıra,
Rabbim, Yusuf’u bize verdi hediye,
Kalmadı hacet ne söze ne satıra.

EKREM GÜRER (YOZGAT 1990)