USTA - 14

Bilmem ki ne deyip başlasam söze
Kaç bahar kış’lara döndü be usta
Gelirim demiştin bahara güze
Selâmı yükledim kuş’lara usta

Ekinler biçilir gayrı ova’da
Sarı saman tozu bütün hava’da
Zahireyi verdim haklı dâvâ’da
Yakayı kaptırdım keş’lere usta

Kaybettim yolumu yitirdim tas’ı
Meğer buymuş hırsızların ata’sı
Felâk bitti şimdi okudum nas’ı
Hasretiz sen gibi baş’lara usta

Muhtaç etti halkı arpadan una
Sığdıramaz oldu mızrağı kına
Ekmeği pay eder kurt ile suna
Değmiyor tırnaktan diş’e be usta

Sonda durdu anasından Er Doğan
Zoruma giden bu, bu beni boğan
Yufkaya katıktı bir kuru S oğan
Şimdi o da oldu köşe be usta

Gitmek kaldı bana yurttan öteye
Çol çocuk düşecek bundan kötüye
Baban gile desem bizim satı’ya
Oğlan kız vuruyo döş’e be usta

Kalmadı mecalim kalmadı halim
Zulme razı olduk zulmetsin zalim
ASİ bakar yine yollara talim
Gözüm açık yattım düş’e be usta

Arif Sami İğde.