Karanlık bir odada
terkedilmiş küçücük çocuklar avunarak ağlıyorsa
Yak bir kibrit ile tüm insanlıgını
savur küllerini rüzgara karşı
İzlerin dahi kalmasın ,,,


Köprü altın da kimsesizler donarak yatıyorsa
geceleri ızdırap oluyor
gözleri bugulanıyorsa
ateşe  ver yaratılan
en hasiyetli varlık insandır denilen sıfatını
kaybolsun gitsin


Sonbaharda dökülür
öksüzlerin evsizlerin
bir bir Saçları
Kırılır boynu bükülür düşleri
solar bir yaprak misali yüzleri
Hayalleri olsada firsatları imkanları olmaz
Para dedigin hastalık illet onlara hiç ugramaz hastalandırmaz
yufka yüreklerini
Çünkü onların en büyük derdi
Kimsesizlik sevgisizliktir
İşte o zaman,,,
Kov gitsin ırak olsun
onlardan çaresizlik


Küserler hayata  aslında
nefes alırda
Yaşayamazlar dahi
gülmek’mi  katıla katıla
uzaktır insanlık gibi
Sevinç mutluluk onlara
Batsın bu zalim
acımasız dünya
Batsin"ki adalet
ahirette bulsun
kimsesiz insanları


Kimsesiz ve de   sahipsiz  cümlelerin
şairi :: Sevilay alpaslan



SEVİLAY ALPASLAN