Ne var ne yok diye sordum kendime.
Şükürü hamdları sıraya dizdin.
Boyumu, posumu birde enimi.
Söyleyince beni yok yere üzdün.

Bire bir anlatsan saysan derdimi.
Boş binalar inler, beni gördü mü
Bana iç çektirdin, bırak ardımı.
Kaydı her bir yanım dengemi bozdun.

Kalbim desen bıçak yemiş ellerden.
Medet umar olmuş, tabip kullardan.
Efkarım yayılır farklı dillerden.
Komşu canı gibi kendinden bezdin.

Eğreti duruşum akıl kurcalar
Önümde yol tutan suyu parçalar.
Nefesime yuva yapmış kargalar.
Sağlam ne bıraktın, kuyumu kazdın

Gezmenin yoksunu ayağım dizim,
Boynuma, belime geçmiyor sözüm.
Ayrımcı gövdeye hükmeder azım.
İkiye ayırdın birimde gezdin.

Bakma Birisi’ne yüreği köse.
Boş laftır aldırma sana ne dese.
Gık diyemez asla, gökteki sese.
Teslim bayrağını ne zaman yazdın.


zekeriya duman