Gök, kırmızı ağladı ak dağların üstüne
İnsanlık haritası renklerini değişti
Kimse sormadı dağa, göğsündeki derdi ne
Dağın kalbi yarıldı, kurtlar kuşlar ağlaştı

Hayvanlar âleminin zayıf olan halkası
Çakan şimşekten bile ibretini alıyor
Takvasız ibadette abîdlerin hırkası
"Zamane böyle!" diye gafletlere dalıyor


Kâbuslar görüyorum Kâbe yıkıldı diye
Ya mübarek toprağın bereketi kalmazsa
Uykudan sıçrıyorum putlar dikildi diye
Ya nur taşıyan rüzgâr toprağıma dalmazsa

Senden gelen tek toza ömrümü salamazsam
Adımı insanlığın yanında anma Ahmed
Başımı feda edip yolunda kalamazsam
Ruhumu ahirette huzurlu sanma Ahmed

Çobanlık yapıyorum şaşırmış rüzgârlara
Çölden gelen tohumu gönlüme serpiyorum
Aydınlık üflüyorum karanlık diyarlara
Gafletteki aklımın yüzüne çarpıyorum


Müjgân Akyüz Dündar

Çaresiz bir haldeyim, ya gel, ya öldür beni
Yüreğim isyanlarda, aklımı koru Ya Rab
Çektiğim yeter artık, ne olur güldür beni
Bir umut dertlerime ne olur çare Ya Rab kardelen çiçeği

Manevi bir aleme dalıp gittim okurken,
Okuyup bitirende derinden bir iç çektim,
O güzel dizeleri yüreğime dokurken,
Gönül bahçeme sepip duygusal tohum ektim;

sakaogluhasankucuk