Bir yemine şerh düştüm kuşluk vakti
Uykularımdan uyandırıldığım sözcüklerin kasveti
Bastıkça ruhuma üzengisi özlemin, kilitli
Bir çekmece mahiyetinde yürek iklimi

Sevdalanmış ve d/ağlanmış acıların peşi sıra
Sökün eden bir bir hangi sır ise Selvi boylu bir yama
Yarıladığım yoldan yeniden döndüğüm başa
İkbali ne ki yalnızlığın?
Minvalinde seken sırların ve bedduaların kanatlandığı
Karanlığı delecek olandır illa ki Tanrı

Serkeş heceler göğün mimarisi
İmge bellediğimse hicri sevginin
Bilediğim kalem
Bileğini bükemediğim
Hangi şiirse, elinden öptüğüm
Matemin dik kalesi diklendiğim kadar zalime
Metruk hanelerde seken gaipten gelen bir hece

Mağdur iklim mazbut sevdam
Müdavimi olduğum o kuru dere yatağında
Gözyaşımın g/izini sürdüğüm
Olası bir v/eda
Tuş edilmiş bir ömür ki
Cihan harbinden kaçan usulca
Keyfimi de kaçıran nice insan nice mısra
Mahal vermesem de bastıran yağmura
İnceden ve usulca işlediğim
Ezan vaktinde saklı huzuru tüm ömre iliklediğim

Nice hazan nice sadık hicran
Başımda uçuşan karın ya da alıcı kuşların
İhaneti mi içimden çocuğa
Bir d/okun bin ah işitmez iken insanlar
Yaşıma da yasıma da vakıf sadece Huda

Besilidir gök kubbe
Baskındır yerküre
Başat sözcüklerde saklı dirayet
Her saydığımda şafak
Vakti düştüğüm yola nasıl da şakağıma dayalıdır
Sözcükler
Kalemin tetiğine her bastığımda
Uladığım iklimler

Ulağı olduğum kadar yalnızlığın
Uyruğu elbet yoktur acıların
Varsın bir ütopya olsun mutluluk ve neşe
Ünlenmiş bir bir dilerken hâsıl olan
O gaipten gelen coşku ve eşliğinde sonsuzluğun
Mukadderatında sızdığı ansızın
Kalemin derlediği
Nice hikaye nice şiir yetinmediğim kadar
Yatıya kalan hayallerin direktifi
Ve işte hummalı bir günü daha geride bıraktığım
Geceye d/okunmaksa tüm çabam
Hasretini duyduğum kim bilir hangi duygu?

Şirazesi kaymış iken insanların
Daldığım o derin uyku
Oysaki gözüm açık görmüştüm ben rüyaları
Biteviye eşlik eden sessizlik ve uğultu
Nasıl ki bam telidir şiirler kayıp bir bavul gibi
İçime tıktığım nice mintan benzeri nice duygu
Uluyan it değil ki umurumda
İte kaka sevenlerden de olmadım asla

İteklenmiş yüreğin kayrası
Hicap dolu nice insanın feryadı
İkiletmeden sevdiğim yüreğin teklediği
Tamtakır ruhum bakaya kalan umudum
Sönük ferinde günün
Ve işte bir sona daha şerh düştüm
Aldatıların sağanağı
Göğün yarıldığı
O sela ki bitmeyen vardiyası ömrün
İndinde hüznün indirsem keşke kepenkleri

Kaybolmaktan da öte alışkın olduğum hüznün kürü
Küresem de önümü
Kansam da yalanlara
Varsa yoksa sevdiklerim saklı iken dualarımda…