Siyasetin yolu karmakarışık,
Ne yokuşu belli ne düzü belli
Ne yapılanlar şık ne söylenen şık
Ne zihniyet belli ne sözü belli

Kimi Atatürk’e çullanıp durur
Kimisi dinini kullanıp durur
Omurgasız olan sallanıp durur
Ne nefisi belli ne özü belli

Yoksa da sofrada ekmek ile aş
Nedense yanlışa oluyor yandaş
Sanki cellâdına âşık vatandaş
Ne yakını belli ne uzu belli

Unutmamak gerek gönlü yaslını
Sevgiyle temizle ruhu paslını
Vekil olan unutuyor aslını
Ne kibri bellidir ne nazı belli

Halkım başkasına muhtaç kalıyor
Yonulmadık ne baş ne saç kalıyor
Azlar kazanıyor çok aç kalıyor
Ne çoğu bellidir ne azı belli

Ortalıkta yalan hüküm sürüyor
Bilmiyor ki tükenişe yürüyor
Ha bire kendini vurup duruyor
Ne arpacık belli ne gezi belli

Dünya olmuş ikiyüzlü canavar
Bırakmaz verilen sözde itibar
Dün küfrettiğine bugün biat var
Ne utancı belli ne yüzü belli

Çalılar bittikçe fidanlığından
Siyaset memnundur kayganlığından
İnsan utanmalı insanlığından
Ne yabanı belli ne yozu belli

Siyaset zemini kaypak bir zemin
Sözünde durmuyor etse de yemin
Mevsimini şaşırıyor yasemin
Ne baharı belli ne güzü belli

Kendine isyankâr haşarı gönlüm
Durgunlaşamıyor uçarı gönlüm
İçten içe yanar Coşari gönlüm
Ne dumanı belli ne közü belli

24.05.2023/Samsun

İbrahim COŞAR