saat zamanın koynunda atarken
çukurları yol bilmiş çizgilere yazılırdı ömür
bazen bir bakışın orta yerinde
bazen de tebessümlerin dizleri dibinde

saçı sakalı ağarmış bir sevginin
yansımasıydı gözlere bırakılan o kitap
okudukça küllerinden yol alir
izlerinin gölgesinde soluklanırdık

canına can olduğumdan beri
hüzünleri kurutup umutları ektik ertesiye
süzgecinden geçtiğimiz hayatın
yuvasını kurduk ellerimizle

bilir misiniz ?
en çok uyurken severmiş insan
gördüğünü aklına yazıp
söylediklerini ezber edermiş
yerin gökle kavuştuğu o anda
kalpleri kelebeklerin kanatlarında atarmış

ve ben
dua kapılarının açık olduğu o gün
ismini gönlüme düşürene hamd ettim
biten sınavların ardında s’aklanmış o güneşi
senin sayende affettim

simdi ne bulutlar sarkar gözlerimden
ne de ayın silueti
gökyüzünün tamamı bizim artık ey sevgili



04/05/2023
eMINeYZAMAN
00:30