Önceden başladı sessizliğimiz,
Denizler çekildi, göller kurudu.
Sanki herşey dünden berrak ve temiz,
Ömrümüzde yeni düzen kuruldu.

Gökler ve yer başka, dağlar bir başka,
Zaman başka zaman, değişti mekân.
Sanki gerçekleşen İlahi şaka,
Zaman ters akıyor, duruyor an an.

Aynalar şimdi dost, gülüyor yüzüm,
Bahçemde çiçekler kışı sarıyor.
Bağlarda zamansız oluyor üzüm,
Saçlarımı gün gün kuşlar tarıyor.

İnsanlar birlikte ezelden kardeş,
Açlık ne kelime; bolluk, bereket.
Savaşlar yok olmuş, binler bire eş,
Sevgi denizine vurmuş hareket.

Hak, hukuk, adâlet ihtiyaçsız mal,
İlahî intizam; aşılmaz nizam.
Günlük ihtiyaçlar ânında imâl,
Artık bulamazsın hiçbir şeyde zam.

Hüzünlü zamanlar tarihte bir iz,
Mâziden ötede ahlar, amanlar.
Şimdi sen ve ben yok; biziz, kardeşiz,
Zamanı yaşayan bu hâli anlar...

26.02.2016 Fatih-İST.

Enver Özçağlayan