“-pekey asıl meseleme ne?”
“?”
“-hı?”
“-buyurun, sizi dinliyorum İsmail Amca”
“-amaan bee
boş ver huna
aldırma huna bizimoğlan,
buna “sen bilin” dedin miydi mi
üzmez kesmez valla
üğüdür de üğüdür”
“-kendisi harp bilmez, darp bilmez..
elinden kör eşşek su işmez
esger gaça(ğı)dır,
in’de govukda sinlenmişdir
var bak dedeleri kimbilir
kaş yerden sürülmüşdür,
ayilesinde Cahan Harbinde
kaş gişi şehit düşmüştür
onu bilmez;
sen ne desende! dinnemez,
anasını kimbili(r)
kaş gişi sürümüşdür”
“?”
“-asıl meseleme hu ki inkiliz cavırı
yalan dünnanın baş şeytanı
de!; aman neyise
ne deyceğdim unutdum işdehe
!
benim ne dediğimi dinnemen
cep(h)ede ne yaşadığımı bilmen
anan sarımsak, boban soğan
eğer; İsdiklal Harbi olmayaydı
ya inkiliz olu(r)dun, ya yonan
senin Gazi’den habarın var mı
senin neden habarın var
algıdan bi habar, vergiden bi habar
bey(h)uda yaşar senin gibi i(n)sannar”
?
“sen taha dünkü çocuksun
işine ğelmez unudursun
emme ben unudamayon işde
harbe ğirdik,
gızım Teslime
boban gibi m(u)af değilidik
Imız emmin gibi
vurduk-vurulduk
cep(h)ede ğaldık
yautda yesir düşdük,
gaşdık gurtulduk
kimin uçu(n) acaba
dediğin ğibi neyise-niyeyse
gazın aya(ğı) öyle deği(l) işde
yaa!”
.