5
Yorum
34
Beğeni
0,0
Puan
716
Okunma
Unutup...bileyliyor
kınındaki paslı acıyı
aurasında bir fiil sembolik
düşüyor kırıminal bir estetik doku
mahzenin yıllanmış koynuna
sessizliğin ketumluğunu
adımlıyor kırmızı ayakları
şarap tadında üzüm kokuyor mahsulü
damağında kızılca bir aşk
sevişiyor göğüs kafesinde
masumiyeti bir mahpusluk vuslat
ilmikleri kaçmış gecenin kıymık batımı
örüyor teninden söktüklerini
zaruri ihtiyaç dikiyor gözlerinin rengini
akıtıyor burda panzehrini
incelen ağın sancısında doğuracak zehrini
sağanak lavlar fışkırıyor iliğinden
geçirecek şehvetin iğnesini kristal iplikten
her cenin düşüklüğünde düğümleyecek nefesini
omurgasından geçirecek gecenin yüzünü
yol sayacak uzayan sakalının kirini
işlenmiş bir lahit
doğuruyor karanlığın köklerini
sancılı duvarlara sürüyor lehçesini ...
Şiirin sahibi
Cevap Yaz