Cesaretten mi geçiyordu ikbalin yolu
Yoksa emekte miydi ikilemi yaşanıyor
Oysa her ikisi de olmazsa olmazı değil mi
Hayat boyunca gündemdir bu konu.

İster mektepli olsun ister alaylı,
Yetenek, sunuş, severek icrada
Her gün yeni bir şeyler dekatarak
İnsan günü yakalamalı ve hatta aşmalı.

Hangimiz gönülden sevdiğimiz
Uğruna emek verdiğimiz, tükendiğimiz
İkbali kendisinde gördüğümüz meslekleri
Onların verebileceği coşkuları yaşadık.
Hal bu iken yine de küsmedik hayata
Bulunduğumuz zemini okuduk da okuduk.

Belki uzunca bir süre ilik tutmadı elbise
Verdik gönülden kendimizi, bulmaya içinde
Ve buldukça kendimizi içinde, heyecanla
Anladık ki meslek adam seçmezmiş.
Seçkiler hep bizden yanaymış, keyfiyetmiş.

Ne zaman yüzü limon satan bir esnaf
Yahutta görsem bir doktor,ağrır karnım
Bunca yıl o yüzü sen nasıl da taşıdın
İyi gelen bir duruş ise alalım bunu biz de
Belki de yazarız reçetesini altı yıl içinde.

Okullar sadece bir araçtır meslek yolunda
Onun ilhamı bulunur kişinin özünde
Her ne yaparsak yapalım önce sevgiyle
Samimiyetle icralar katacak değeri bize
Meslek zaruret değil ki, hayatın rutini.

Para zoruyla değil ki bu, gönülle icradır
İnsan dediğin meslekte kendini bulandır
Ne yaşamış olursan ol, bırak hepsini geride
Sana seni katacak o şey duruşundandır.
O yüzün gülsün hele, neler değişecek neler
Mesleki şefkin verdiği mutluluk, her şeye değer.

Oğuzhan KÜLTE