ertesiğün ağşam garannığı da çökdü çöküyoru
getdiğimiz cibine(n) Gövcelliye ğadak geldik,
köprüde endik, dırmandık, ver elini bazar yolu
Yazılıgaya Hasan Çeşme, Kumlukda dağıldık
geşmiş gün, selam verdim bi çobana, tütün sardık
.
gecenin leylisinde, yollandı, herkeşler kendi evine
getdim, yüzümü yudum taa Yanbunar çeşmesinde

.
enişdem sürüynen geldi; belli Haççebem yollamış
annatdı “Hasan Abey yengemin elini, ağzını,
Ümmünün elini aya(ğı)nı, a(ğ)zını ba(ğ)lamış..
Üseyin Abey mandallamış, Iramazanın gapısını,
“nerdeydin” dedi “senin hiş habarın olmadı mı”
.
yerden bi hasır galdırmışlar, sarıp-sarmalamışlar,
sırtlamışlar Ümmüyü, halin icabı iki de artmışlar
meğerem gız ırazıyımış!

.
yengemin çığrınmasına seğidenner, onu gurtarınca
nece sonura Iramazangilin gapısını Gozir Imızı aşmış
seğirtmiş duvardahı tüfe(ğe) Iramazan; iki el havaya
“etişin, can gurtaran yok mu” deye ba(ğı)rasıymış
emme narasın, olan olmuş, gız gardaşı gaçırılmış..
.
zabala candırmalar gelmiş bizim evleri basmışlar,
herkeşe epili bi zopa atmışlar, epili bi zıpıtmışlar..
gızın, önşeden habarı varımış!

.
“şabık gaç; evine u(ğ)rama, nolca(ğı) bel(li) olmaz
Çete Hasanı, Üsen Abemi kelepçelemiş candırma
“gebersen gurtulusun emme ölsen de bu ileke çıkmaz”
Gökdere, Çetir, Çaltı Gelendos’dan ver elini Gonya
izimin üsdüne basmadım bi taha, haftalarca, aylarca
.
Hasan Abeyinen, Üsen Abey epili bi damda yatmışlar
bereket versin ikisi de ifadeleriynen beni gurtarmışlar..
sulf olunmuş! damdakınnar çıkmış.!
.
*