derken Üseyin abey geldi,
omzuna artmış çuval gibi Ümmü’yü,
aldı da cibin arkasına atıverdi;
elleri, ayakları,
a(ğ)zı sıkı sıkı ba(ğ)lı Ümmü
her taraf gan bulaşığı
gan çana(ğı) yüzü-gözü,
pörtlemiş gözleri
höğürmekden sesi kısılmış, hırıltılı
kendi de arkaya geşdi,
okkalı küfürlerle söğdü
“elin-ayağın tek dursun oraspı!
durduk yerde gatil etme beni”
şöfere gayat zert “sür” dedi..
.
Hasan abey de ğeldi “şükür” dedi,
elinde gızın şarpısı
üsdüne fırladıvıdı
bilmen ga(y)ri neye şükrettiyse
öğn-yanna oturdu
“sür bizimo(ğ)lan.. sür barağidi”
şöfer “üş yüz lire taha” dedi
coap beren olmayınşa
“üş yüz lire”
Hasan abey
eli-golu, suratı yüzülmüş
baya bildiğin ğızı döğmüş
gız yüzünü başını yırtmış!
“sür be adam!” dedi, “sürsene”
“gözel dur yavrım” dedim
Hasan Abey de “sürsene
sür ulen anasını-avradını
yedi ceddini sülalesini
cibini .iktiğimin şöferi”
Ümmü nası(l) debeleniyoru..
sıkı sıkı dutdum ayaklarını..
n(ih)ayet yoruldu bu,
sakin sakin durdu!
!
neçe sonura “etişin gonşular..
etişin Muhammed Ümmetii
emmisiynen dayısı gızımı gaçırıyollar
cavır emmisi !
gatil dayısı!..
hırsız dayısı!…
gaçırıyo gızımı!!!”
“.’!”
“-Allahınızın aşgına” “!”
“etişin Melit dayııı…!
gonşularrr Ercep a(ğa)a..
yardım edin emmiileer…
Bayram enişdee
Sülemen emmiii”..
!
“donuz mezerinde yatasıcalar!
gahrolasıcalar..”
.!
“Sarı dayıım”
“Gara emmim”
“Üseyin dayıım”
“-emmim, n’olusun
Melit dayııı…!
Ercep a(ğa)a..
gözel emmim, boba yarım..
sen benim bitecik emmimsin
.
“-ben senin uçun ataşlara yanmadım mı
sülf olmadan gedesiceler
senin o(ğ)lun gocamı öldürdü
oca(ğı)mı söyündürdü
çoç(u)klarımı perli-perişan etdi de
şikatcı olmadım ıdım yaa
noldu
gulakların sa(ğı)r m’oldu”
!
yandırma beni emmim ataşlara atma,
bitecik gızımı Ümmüme gıyma..”
.
uzaklardan yengemin acı feryadı duyuldu
“etişin gonşulaarr.. can gurtaran yok muuu?”
“-Allah.. i(n)şallahh çoluk çocuğunuza versin
beni yakannar çoluk-çocu(ğu)na hasiret getsin”
.