3
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
532
Okunma
Başımı omzuma koydum,
Kendimle savaşım ve samimiyetim
Kulağımda omzumun çıtırtıları:
"Canı yanar mı güneşin
Batınca denizin ufkundan
Çizince yüzünü, kanı akar mı denize?
Karamsarlaşır mı
Işığını eritir mi ayın çanağında
Nefesi değer mi, söndürür mü
Ayın saçlarından kıskanır mı gökyüzünü"?
Dedi.
Dayanamadım anlattım, gerçeği bilmeliydi:
"Kalbim, güneşim
Gecemse alnımın çatısı.
Erimiş ışığım akıyor gözlerimden.
Nefesim dudağımın üstünü yakıyor
Gece ancak öyle aydınlanıyor.
Saçlarım ellerinde kaygılarımın
Yüzümü çizdi dişleri denizin
Eriyor düşüncelerim
O siyahlığın avucundaki çanakta
Sakın gelme, istemem geç vakitlerde"
Dedim.
5.0
100% (2)
Cevap Yaz