Rüzgarlı bir eylül akşamıydı
Gözlerin vardı karşımda, gözlerin siyah
Sensiz sabahlara uzandım hep
Seni çizdim tuvalimdeki boşluğa
Doldurdun o bembeyaz boşluğu
Gök kuşağı renkleriyle binbir çeşit
Geceler boyu düşündüm yokluğunu
Yıldızlara anlattım çaresizliğimi

Sabahlar tatsız şimdi... akşamlar ıssız
Ne çok şeyim vardı daha dün
Oysa şimdi hiç bir şeyim yok
Dualarım da teselli olmuyor
Kanayan yüreğime
Seni çizdim yokluğunda
Soğuk taş duvarlara
Karanlık gecelere kapattım
Sağnak sağnak gözlerimi

Beraberce yürüdüğümüz o Eylül akşamlarında
Ne çok mutlulukmuş meğer göremediğimiz
Hüzün yanı başımızda alay ederken
Hüznün rengini Eylül’ler saklamış
Sararmış kurumuş yapraklarında

Vurdum duymaz insanlar gibi yaşamalıydım
Bak, şimdi bitiyorum,yitik dünyanın içinde
Ey yalancı dünya; ey vaz geçemediğim
Yaşam... İsyan/sızım
Sen içimde sızım...sızlayan bir yürek
Yüreğimde ince sızı
Şimdi öfkeliyim adaletsizliğin
Bin belasına pustuğum
Kerbelayı yaşıyorum
Sırtımdan sızıyor sensizlik teri

Çiçeklerim susuz, uzanamıyorum onlara
Menekşem boyun bükmüş ,küsmüş
Kuşlar penceremde sızılı yürekleri
Yem bekliyorlar acıkmış
Yağmurlar yağıyor
Su damlacıkları camlarda
Hiç birini önemsemiyorum eskisi gibi
Ezanlar çınlıyor çatlak duvarlarda
Ağlamak istiyorum katıla katıla
Hüznümün rengini artık
Mavi yapsana

Sana gelecek yollara çıkıyorum
Ama gelemiyorum... ’’GEL’’ demiyorsun
Acıyı avuçlarıma aldım geliyorum
Güneş’im doğsun her anıma
Ay gülümsesin gecelerden
Ama hüzünlü Eylül’leri bırak Sonbahar’a
Tüm olumsuzlukları bana ver
Bak, Bahar tomurcuklara gebe
Mor yağmurları, erguvan çiçeklerini
Sakla yüreğinin dehlizlerinde
Gel artık mor düşler kuralım
Bu Bahar seninle kucaklaşalım


Günay Koçak

01.05.2023