“-ağşam garannığı da oldu, oluyoru
inividik gasabaya
garannık da indim iniyorun deyoru
atları ba(ğ)ladık asmalı gayfayanın yanna
tek-tük adam-mar gayfada,
gayfacı löküsün göyneğini yakıyoru
adamlar hö(y)le bekleşiyollar
Hasan Abem tanıdık birine sokuldu.
bilmen ya haralda tanışıklar
golundan dutdu
yan tarafa eletti, fısıldaşıyollar
arada bi dönüp bana bakıyollar
.
annattı durumu tek tek “bizimo(ğ)lan,
böyleyken böyle vaziyet
sen de bi el-at, bizi idare et”
göya
“düğün etçeğ halım yoğumuş” da
benim
“o(ğ)lana nişannısını gaçırcamışıyız” da
tabi gız-anası-bobası
“dünden ırazıymış” da
olmasa eyiymiş emme
goya benim o(ğ)lan; deliğannı
“bi halt garışdırasıymış” da
“sevenneri gavışdırcaklarımış” da,
“sevabımış” da
yalan valla-talla
her işi dalavera,
her Allahın günü gurampa
.
“garip guşun yuvasını Allah yaparımış”
“emme illem bi gözel guluna da sevap yazarımış”
o ğözel gul kendi mi
cipçi mi, hincilik o belli deği(l)!
.
Hasan Ağam yalan uçu(n)
ele mi ğetcek anasına sata(yı)n
ne bileyin işdehe olacağı, olmuşu
yok teker dönüyomuş da
yok guş gonuyomuş da..
falan filan
feş-mekan
turpunan-kelem
sen miydin gelen
.
“nereye” file demedi adam; yekdepden
“-yüz liranızı alırın abee!
demedin deme”
“çok dedin bizimo(ğ)lan”
“-yok, çok de(ğiı) abe valla
su yakmayoru bu araba
bonisi vaa(r)
boni olmasa hadi bi taha!”
adam yerden alıyo,
havada savırıyo
burnundan kıl aldırmayo,
adam gasıtdıkca gasıdıyo
ben de çanak duttum
“-epap” dedim
“yüz lire ossa ossahat düğün ederin
sana neye eyvallah edeyin”
cavırın adamı; donuzu biliyo(r)
“-bunun bazarlığı olmaz bizimo(ğ)lan
döndü Hasan Abeme
epap.. yüz lire o gadaa
işinize ğeli(r)se bo-ba!
vallahi de, billahi de
bonim-maa(r) kelp ola(yı)n”
.
hemen bi gasabalı meyacıbaşı devreye ğirdi
“bizimo(ğ)lannaa(r)
a(r)kideş baya sıkışgın biliyon mu”
Hasan Abey bi bakışına(n)
yalaka meyancıyı susdurdu,
hemen iki keleme,
“-gırk lire”
“seki-zen”
kesdi adamın dırdırını
“kırk!”
“kırtıklı kuruş taha mı asla
bana başka yer bakdırtma”
.
“-m(uh)atabın benin, şöfer a(ğa)
sen ona bakma al hu yimlireyi,”
“-elli ba(ri) veseydin abee!”
“-gutuyu ğapa”
adam gönülsüz aldı,
“hık mık” deyince de
“hinci yanımda başga yog,
yarın yi(r)mi ta(h)a
benden alca(acaksı)n,
caman kırk vercen, sulf olalım” dedi
adam ne nuh deyo, ne peygamber
uzadıyo da uzadıyo
“tamam, verdiğim yirmiyi geri ver”
bu tefa vermeye yanaşmayo
“son yirmi ta(ha) ve atmış ossun madem”
nayet “eyi on taha veren emme sonura” dedi
“-ertesi ğün zabah”a gavilleşdi bunna(r)”..,
..