Yorgun bedenin içinde bir kara sevda saklı
Ümitlerin seni tüketen bir kuruntu
Hasretin rüzgarı seni vururken
Yüreğinin içinde bir karakütük var artık

Sigaranın dumanı gibi,kafan da dumanlı
Gerçekler is içinde aranır oldu
Kaderin sana çizdiği çizgide,
Karakütük bir duyguyla
Düşe kalka yürüyorsun

Zifiri yalnızlığını kucaklayan bir ışığın yok
Yere baktığında dünyanın dibini görüyorsun
Bu hal böyle gitmez, sen de biliyorsun
Karakütük bir şuurla, yarınları tutamazsın

Ne dünya yalandı, ne de sevdan yalandı
Tek yalan her şeyi yalan gösteren o kadındı
Kalbin burkulmuşsa, hayat sana sırt çevirmişse
Karakütük bir zamanın en son tecellisiydi

Hayat bir olsa da aşılamaz dağ gibidir
Ayağın kayıp düştüğünde en dibe yuvarlanırsın
Tekrar çıkmaya yeltendiğinde
Bir sen bir kara gölgenle
Bir de karakütük duygularınla baş başa kalırsın



İBRAHİM GÜREL