Bir bayramım olsaydı, kavgalardan uzakta.
Çocuklar şekerlenip, öpseydi elimizi.
Bir bayramım olsaydı, kaygılardan uzakta.
Mavi bir meltem esip, çevirse yolumuzu.
Halet-i ruhiyemiz, neden böyle arkadaş?
Neyi paylaşamayız, n’olur söyle arkadaş.

Bir bayramım olsaydı, anam ve babam ile.
Öpseydim ellerini, değdirseydim başıma.
Neler anlatmazdı ki, şu zaman gelse dile.
Her şey nasıl değişdi, gelirken şu yaşıma.
Cevheri şerbet olan güneşe küsüverdik.
Allah’ın selamını unuttuk kesiverdik.

Bir bayramım olsaydı, bayram yerleri olan,
İçinde dönme dolap, bir de atlı karınca.
Üzerimde bayramlık, elma şekerim falan.
Cebimde de harçlığım, karınca, kararınca.
Bayram heyecanın varmak varken ilmine.
Gam kasavet buluşup, sardı şiir ritmine.

Bir bayramım olsaydı, konu komşu toplanmış,
Bayram sofralarında, büyüğü, küçüğüyle.
Kocaman masalarla, bütün sokak kaplanmış,
Mahallenin akıllı, delisi, uçuğuyla.
Ne altından gerdanlık, ne eşsiz mücevherler.
Yürekten akıp gelen, dost bağından cevherler.

Bir bayramım olsaydı, tıpkı eskisi gibi,
Namaza uyanınca, anamın baklavası.
Ya da kalbulara bastı, kadayıf, kazan dibi.
Uyanmaya naz etsek, şakadan oklavası.
Yılların ötesinden, depreşti sevda seli,
Mil çektim gözlerime, ıslandı kirpik teli.

Bir bayramım olsaydı, cebimizde mendiller.
Hayali cihan değer, yaşımız eskidikçe.
Camide mahya söndü, sönüverdi kandiller.
"Yaşımız, bedenimiz, aklımız büyüdükçe".
Damlacıklar kum oldu, dökülürken kağıda
Kalemin bu bayramda, yenik düştü ağıda.

Bir bayramım olsaydı, yasa vedalarıyla.
Hep güzele sevdamız, Güneş çok uzak değil.
Bu bayram kutlanmalı, çocuk edalarıyla.
Bizi sevgi kurtarır, kurulan tuzak değil.
Dil söyler, gönül eyler, gemileri yakarak.
Ağaran her tel saça, aynalarda bakarak.

"Bir bayramım olsaydı" derken gözüne dolan.
Yaş mıdır Kul Fikret’im yağmurlara de hele?
Hoş bir seda değil mi, kubbede baki kalan.
Yaşanan güzellikler, bir daha geçmez ele.
Bayramı kucaklayan, kelimeler pir-u pak
Uzak dursun Yurdun’dan o iki yüzlü nifak.

Mehmet Fikret ÜNALAN