bazı anlamlar
yakınlarıma haber vermeden
u’mutsuzluğa itti beni
hayal’et şehrin pergamon ovasında

böyle başladı bir düşten düşüşüm
zihnimdeki eksik huzuru
taşıyan direnişçilerin grevi
ceza gibi yüzüme yerleşen kaygı

kendi çevreme bakıyorum saatlerce
köleliğe karışmayı seçen insanlar
Mecburiyetin kırbacından bir fiske
harcanmış zaman değil
verilmiş ömür...

geleceği olanların
hayallerinin söndürüldüğünü gördüm
adaletsizliğin ayrımcılığın işsizliğin
fabrikasında
kelepçe ile ç’alışan insanlığı gördüm

itaat etmeyenin yüzüne yerleşmişti
susmak
boyun eğmek
ve sabır...

Umutsuzluk çarşısından geçiyorum
hayat kadar acı biber
otobüs durağı gibi dolu bezelye
katil fasulye

insanların yüzlerindeki anlam da
yaşanır hayat
yoksulluğun içinde
yaşamayı başarabilenlerin gölgesinde...